Η γλωσσική, ιστορική και οντολογική συνέχεια των Ελλήνων ράπισμα προς κάθε νεοταξίτη

Η γλώσσα και η συνέχειά της μέσα στον χρόνο είναι επίσης μια μεγάλη απόδειξη της Ελληνικής καταγωγής των συγχρόνων Ελλήνων.

Όπως έχει γράψει στο περίφημο έργο του “Οι Έλληνες και οι κληρονομιές τους”, ο Άρνολντ Τόινμπι, έργο που έχει εκδοθεί στην Ελληνική από τις εκδόσεις Καρδαμίτσα, η νέα Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πιο κοντά στην γλώσσα του Ομήρου, απ’ ότι είναι η σύγχρονη αγγλική από την γλώσσα της εποχής του Σαίξπηρ!

Με άλλα λόγια, επί τρεις χιλιάδες χρόνια, οι Έλληνες άλλαξαν λιγότερο την γλώσσα τους από όσο την άλλαξαν οι Άγγλοι σε λιγότερο από πεντακόσια χρόνια.

Οι κατά φαντασίαν «επιμειξίες»… Oι επιμειξίες (οι οποίες δήθεν έγιναν στην διάρκεια της ιστορίας του Έθνους μας) είναι ένα άλλο “επιχείρημα” αυτών που ισχυρίζονται ότι ο Ελληνισμός δεν αποτελεί γνησία φυλετική συνέχεια της αρχαιότητος.

Θα πρέπει να απαντήσουμε σε αυτούς που λένε ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι Τούρκων, Σλάβων και Αρβανιτών. Οι επιμειξίες, που δέχθηκε η Ελλάδα από τους Σλάβους, είναι πολύ αμφίβολο εάν ήσαν σλαβικές, αφού αποτελεί δεδομένο ότι και οι σλαβικοί λεγόμενοι λαοί της Χερσονήσου του Αίμου λίγη σχέση ανθρωπολογική έχουν με τους σλάβους και είναι κυρίως απόγονοι Διναρικών, Ιλλυρικών και Θρακικών φύλων. Ακόμη όμως και εάν υπήρξαν, ήσαν ελάχιστες και περιορισμένες και αυτό αποδεικνύει ότι δεν διασώθηκε πουθενά στην Ελλάδα σλαβική διάλεκτος. Εκτός από κάποια τοπωνύμια και από το γλωσσικό ιδίωμα κάποιων δίγλωσσων κατοίκων της Μακεδονίας μας, που είναι χωρίς αμφιβολία ΚΑΘΑΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Από τους Τούρκους όχι μόνον δεν δεχθήκαμε επιμειξίες, αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Οι Τούρκοι έχουν Ελληνικό αίμα και όχι οι Έλληνες τουρκικό. Όσο για τους Αρβανίτες, δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τίποτε, αφού είναι ένα από τα πλέον καθαρά Ελληνικά φύλα με στοιχεία αρχαϊκά τόσο στην γλώσσα, όσο και στην κοινωνική τους δομή.

Εκεί όμως όπου περίτρανα αποδεικνύεται η φυλετική συνέχεια των συγχρόνων Ελλήνων από τον μεγάλο εκείνο λαό, που δημιούργησε τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, είναι τα λαογραφικά και θρησκειολογικά στοιχεία του νεωτέρου πολιτισμού τους. Πρώτος την παρατήρηση αυτή έκανε ο μέγας Λαογράφος Νικόλαος Πολίτης, που κατ’ ουσίαν απέδειξε, αντλώντας υλικό από τον απλό λαό, ότι οι σημερινοί Έλληνες εξακολουθούν να πιστεύουν σε θεούς, νεράιδες, στοιχειά και δαιμόνια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που τα πίστευαν και οι αρχαίοι Έλληνες. Γιατί όμως, τα στοιχεία αυτά του λαϊκού πολιτισμού αποδεικνύουν ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων; Μα για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν ήταν δυνατόν, όντας ξένος λαός προς τους Αρχαίους Έλληνες, οι σύγχρονοι Έλληνες να διατηρήσουν μέσα στην ψυχή τους αυτά τα στοιχεία. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι οι λευκοί Αυστραλοί ή οι λευκοί Αμερικανοί, στην Ωκεανία ή στις ΗΠΑ, δεν πιστεύουν ούτε έχουν κρατήσει στον λαϊκό τους πολιτισμό τα στοιχεία εκείνα τα μυθικά, που πίστευαν οι ιθαγενείς λαοί των δύο ηπείρων. Αντίθετα, ο λαϊκός τους πολιτισμός είναι γεμάτος από ήθη και έθιμα της ευρωπαϊκής χώρας από την οποία προέρχονται. Εάν λοιπόν, οι σημερινοί Έλληνες, δεν ήσαν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, πως διεσώθησαν όλες αυτές οι πανάρχαιες παραδόσεις, όλη αυτή η πανάρχαια πίστη τους μέσα στην ψυχή τους;



ΠΗΓΗ