Σαν σήμερα τα γερμανικά στρατεύματα αποχώρησαν από την πρωτεύουσα της Ελλάδος και μαζί τους αποχώρησε από τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως και η ναζιστική σημαία.
Η αποχώρηση των Γερμανών ξεκίνησε από τις 6:30 το πρωί ενώ μέχρι τις 8 είχαν απομείνει ελάχιστοι Γερμανοί στρατιώτες στην πόλη που αποχώρησαν και αυτοί αφού πρώτα κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, με σκοπό να παρουσιάσουν τον ''ιπποτικό χαρακτήρα'' τους.
Ο ΕΛΑΣ τις μέρες εκείνες δίνει την τελευταία μεγάλη μάχη κατά των κατακτητών, εμποδίζοντάς τους να ανατινάξουν το ηλεκτροπαραγωγικό εργοστάσιο του Κερατσινίου. Οι μάχες στη Βόρεια Ελλάδα συνεχίζονται, ωστόσο, με αμείωτη ένταση.
Ο λαός της Αθήνας, υπό τον χαρμόσυνο ήχο των καμπάνων των εκκλησιών ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας ξέφρενα την ελευθερία του.
Πλήθος κόσμου κρατώντας ελληνικές και συμμαχικές σημαίες καθώς και πλακάτ των αντιστασιακών οργανώσεων (τη μερίδα του λέοντος έλαβε ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και οι οργανώσεις του ενώ υπήρχαν και πλακάτ οργανώσεων όπως ο ΕΔΕΣ, η ΠΕΑΝ κλπ) έψελνε τον εθνικό ύμνο και το Χριστός Ανέστη ενώ αργότερα ακολούθησαν τραγούδια και χοροί.
Το πανηγυρικό κλίμα συνεχίστηκε για μέρες με αποκορύφωμα την έλευση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου στις 18 του μήνα και την επίσημη ύψωση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη σε έντονα συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα. Ο κόσμος έπλεε σε πελάγη ευτυχίας καθώς πίστευε πως όλα τα βάσανά του είχαν τελειώσει.
Για πολλούς, ήταν και η τελευταία ευκαιρία του ΕΛΑΣ να κατακτήσει την εξουσία. Σεβόμενος όμως τη συμφωνία της Καζέρτα, ο ισχυρότερος αντιστασιακός μηχανισμός, περίμενε την έλευση της Ελληνικής κυβέρνησης.
Εν συνεχεία, ακολούθησαν τα τραγικά αδελφοκτόνα γεγονότα (Δεκεμβριανά και Εμφύλιος), μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.
Ακολουθεί η απελευθέρωση και άλλων περιοχών
Αξίζει να σημειωθεί πως παρά το γεγονός ότι η Αθήνα αλλά και αρκετές περιοχές της επαρχίας όπως για παράδειγμα η Πελοπόννησος και το Ηράκλειο ήταν ήδη ελεύθερες, άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας ήταν ακόμη υπό γερμανική Κατοχή:
Η Λαμία απελευθερώθηκε στις 18 Οκτωβρίου, ο Βόλος μία μέρα αργότερα, η Λάρισα στις 23 του Οκτωβρίου, η Κατερίνη στις 26 του μήνα, και η Θεσσαλονίκη στις 30 Οκτωβρίου. Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός πως τα γερμανικά στρατεύματα των Χανίων παραδόθηκαν τον Μάιο του 1945.
Κατεστραμμένη χώρα
Η Ελλάδα έβγαινε από την πολεμική περιπέτεια ουσιαστικά κατεστραμμένη. Οι απώλειες του ελληνικού λαού στη διάρκεια της τετράχρονης κατοχής και του αντιστασιακού αγώνα ήταν πάμπολλες:
O αριθμός των νεκρών σε μάχες, των εκτελεσθέντων και δολοφονημένων, όσων θανατώθηκαν ως όμηροι στα γερμανικά στρατόπεδα και όσων πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες ανέρχεται σε περίπου 500.000. Τα πάσης φύσεως καμένα κτίρια υπολογίζονται στα 155.000 ενώ οι πυροπαθείς οικογένειες σε 111.000 σε όλη την Ελλάδα. 1.700 ήταν τα ολοκληρωτικά πυρπολημένα ελληνικά χωριά.
Οι ζημιές στην οικονομία υπολογίζονται σε 40-80% μείωση της γεωργικής παραγωγής στα διάφορα αγροτικά προϊόντα, μείωση του κτηνοτροφικού κεφαλαίου κατά 50% για τα μεγάλα ζώα και 30% για τα μικρά, ελάττωση των δασών κατά 20%, καταστροφή των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων και νέκρωση της σχετικής παραγωγής, ελάττωση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 50%, καταστροφή των συγκοινωνιών, δηλαδή του σιδηροδρομικού υλικού και δικτύου και του οδικού δικτύου, αρπαγή του 70% των αυτοκινήτων, καταστροφή λιμανιών και της διώρυγας της Κορίνθου, απώλεια κατά 73% της εμπορικής και επιβατηγού ναυτιλίας της χώρας.
ΠΗΓΗ
Η αποχώρηση των Γερμανών ξεκίνησε από τις 6:30 το πρωί ενώ μέχρι τις 8 είχαν απομείνει ελάχιστοι Γερμανοί στρατιώτες στην πόλη που αποχώρησαν και αυτοί αφού πρώτα κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, με σκοπό να παρουσιάσουν τον ''ιπποτικό χαρακτήρα'' τους.
Ο ΕΛΑΣ τις μέρες εκείνες δίνει την τελευταία μεγάλη μάχη κατά των κατακτητών, εμποδίζοντάς τους να ανατινάξουν το ηλεκτροπαραγωγικό εργοστάσιο του Κερατσινίου. Οι μάχες στη Βόρεια Ελλάδα συνεχίζονται, ωστόσο, με αμείωτη ένταση.
Ο λαός της Αθήνας, υπό τον χαρμόσυνο ήχο των καμπάνων των εκκλησιών ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας ξέφρενα την ελευθερία του.
Πλήθος κόσμου κρατώντας ελληνικές και συμμαχικές σημαίες καθώς και πλακάτ των αντιστασιακών οργανώσεων (τη μερίδα του λέοντος έλαβε ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και οι οργανώσεις του ενώ υπήρχαν και πλακάτ οργανώσεων όπως ο ΕΔΕΣ, η ΠΕΑΝ κλπ) έψελνε τον εθνικό ύμνο και το Χριστός Ανέστη ενώ αργότερα ακολούθησαν τραγούδια και χοροί.
Το πανηγυρικό κλίμα συνεχίστηκε για μέρες με αποκορύφωμα την έλευση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου στις 18 του μήνα και την επίσημη ύψωση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη σε έντονα συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα. Ο κόσμος έπλεε σε πελάγη ευτυχίας καθώς πίστευε πως όλα τα βάσανά του είχαν τελειώσει.
Για πολλούς, ήταν και η τελευταία ευκαιρία του ΕΛΑΣ να κατακτήσει την εξουσία. Σεβόμενος όμως τη συμφωνία της Καζέρτα, ο ισχυρότερος αντιστασιακός μηχανισμός, περίμενε την έλευση της Ελληνικής κυβέρνησης.
Εν συνεχεία, ακολούθησαν τα τραγικά αδελφοκτόνα γεγονότα (Δεκεμβριανά και Εμφύλιος), μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.
Ακολουθεί η απελευθέρωση και άλλων περιοχών
Αξίζει να σημειωθεί πως παρά το γεγονός ότι η Αθήνα αλλά και αρκετές περιοχές της επαρχίας όπως για παράδειγμα η Πελοπόννησος και το Ηράκλειο ήταν ήδη ελεύθερες, άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας ήταν ακόμη υπό γερμανική Κατοχή:
Η Λαμία απελευθερώθηκε στις 18 Οκτωβρίου, ο Βόλος μία μέρα αργότερα, η Λάρισα στις 23 του Οκτωβρίου, η Κατερίνη στις 26 του μήνα, και η Θεσσαλονίκη στις 30 Οκτωβρίου. Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός πως τα γερμανικά στρατεύματα των Χανίων παραδόθηκαν τον Μάιο του 1945.
Κατεστραμμένη χώρα
Η Ελλάδα έβγαινε από την πολεμική περιπέτεια ουσιαστικά κατεστραμμένη. Οι απώλειες του ελληνικού λαού στη διάρκεια της τετράχρονης κατοχής και του αντιστασιακού αγώνα ήταν πάμπολλες:
O αριθμός των νεκρών σε μάχες, των εκτελεσθέντων και δολοφονημένων, όσων θανατώθηκαν ως όμηροι στα γερμανικά στρατόπεδα και όσων πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες ανέρχεται σε περίπου 500.000. Τα πάσης φύσεως καμένα κτίρια υπολογίζονται στα 155.000 ενώ οι πυροπαθείς οικογένειες σε 111.000 σε όλη την Ελλάδα. 1.700 ήταν τα ολοκληρωτικά πυρπολημένα ελληνικά χωριά.
Οι ζημιές στην οικονομία υπολογίζονται σε 40-80% μείωση της γεωργικής παραγωγής στα διάφορα αγροτικά προϊόντα, μείωση του κτηνοτροφικού κεφαλαίου κατά 50% για τα μεγάλα ζώα και 30% για τα μικρά, ελάττωση των δασών κατά 20%, καταστροφή των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων και νέκρωση της σχετικής παραγωγής, ελάττωση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 50%, καταστροφή των συγκοινωνιών, δηλαδή του σιδηροδρομικού υλικού και δικτύου και του οδικού δικτύου, αρπαγή του 70% των αυτοκινήτων, καταστροφή λιμανιών και της διώρυγας της Κορίνθου, απώλεια κατά 73% της εμπορικής και επιβατηγού ναυτιλίας της χώρας.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου