Του Βελισσάριου Δραγάτση
Πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια οι εκκλησιές ήταν γεμάτες με παιδιά κι εφήβους. Αν θα ζούσε ο μακαριστός Χριστόδουλος θα ήταν ικανοποιημένος από εικόνες που δεν περίμενε ούτε εκείνος όταν έλεγε στους πιτσιρικάδες ότι τους «πήγαινε»…
Δεν είναι και λίγο να βλέπεις εφήβους με ανακατωμένα μαλλιά που βλέπουμε στις διαφημίσεις ή με μαύρες ροκάδικες μπλούζες και αρβύλες, όχι μόνο να συμμετέχουν στην περιφορά του Επιταφίου και στις Ακολουθίες, αλλά να παραδέχονται ότι νήστεψαν συνειδητά για να κάνουν τη διαφορά.
Πέρα από την απόγνωση και την απαισιοδοξία που έχει σπείρει η κρίση σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, η αμφισβήτηση της νεολαίας και η θέλησή της να αναζητήσει λύσεις μέσα από τους παραδοσιακούς διαύλους, όπως είναι η οικογένεια και η πίστη, γεννά ελπίδα για το μέλλον. Άλλωστε από την έναρξη της κρίσης, ο Ελληνισμός ζει σταδιακά μια «πένθιμη» περίοδο που συγκρίνεται μ’ αυτή της Μεγάλης Εβδομάδας.
Τα Πάθη του Ελληνισμού
Πρόσωπα όλων των ηλικιών αναζητούν το πέρασμα, το «Πάσχα», από το πένθος στη χαρά. Εδώ και πέντε χρόνια, ο Ελληνισμός:
- Βιώνει τον πόνο του θανάτου για ανθρώπους που δεν άντεξαν κι αυτοκτόνησαν από την απόγνωσή τους.
- Αντέχει άθλιες συνθήκες σκληρής οικονομικής υποταγής και διατεταγμένης εξαθλίωσης από τη γερμανική ηγεμονία και τους διεθνείς τοκογλύφους.
- Διαπομπεύεται ταπεινωμένος διεθνώς στο όνομα της ενημέρωσης. Η επιβεβλημένη μιζέρια από τα ιερατεία του τραπεζικού και γραφειοκρατικού κατεστημένου περιφέρεται ως είδηση.
- Δοκιμάζονται οι αντοχές και η συνοχή της κοινωνίας με υποδόριες μεθόδους που επιβάλλουν τον «αυτοματισμό» και τον «κανιβαλλισμό».
- Αλώνεται από συστημικές συντεχνίες που έσπειραν «καρκινώματα» και «αποστήματα» συμμετέχοντας σε εθνικές ταπεινώσεις σε Ύμια, συναινώντας σε παραδόσεις κοινωνικών αγωνιστών όπως ο Οτσαλάν, ληστεύοντας το λαϊκό κεφάλαιο από περιουσίες και καταθέσεις μέσα από το Χρηματιστήριο.
- Υπομένει ύπουλες ψυχολογικές επιχειρήσεις που ελλοχεύουν κινδύνους εμφύλιας διαμάχης, αντιπαράθεσης στρατηγικής υφής (όπως λ.χ. Ελλάδας – Κύπρου), απόρριψης της πραγματικής ιστορίας (Σκοπιανό, Βορειοηπειρωτικό, Ρωμέικες μειονότητες Τουρκίας).
Κάθε σημείο που αναφέραμε είναι και μια μέρα στο Μεγαλοβδόμαδο του Ελληνισμού, ο οποίος περιμένει, αγωνίζεται και προσδοκά περισσότερο από ποτέ την Ανάσταση και το Πάσχα που θα σημάνει το τέλος μιας μακράς δοκιμασίας.
Αποστόμωση στον Κίσσνγκερ
Το πρώτο σημάδι έρχεται από τη νεολαία, όπως είναι φυσικό. Τα πρόσωπα που αποτελούν τη νέα Ελλάδα αποστομώνουν όσους επιχειρούν να εφαρμόσουν το χρησμό του Χένρυ Κίσσινγκερ πλήττοντας παραδοσιακούς θεσμούς όπως είναι η οικογένεια, η γλώσσα και η θρησκεία.
Στον Αγώνα του Καλού με το Κακό ο Χριστός έδειξε το δρόμο νικώντας θριαμβευτικά το θάνατο και ο,τιδήποτε παλιό, καταδικάζοντας στη λήθη εξουσίες, ιερατεία και προδότες.
Έτσι και τώρα, η Ανάσταση του Ελληνισμού θα έρθει από τη νέα γενιά που θα πιστέψει στην αυθεντικότητα και τη γνησιότητα μιας πανάρχαιας αλήθειας, της υπόστασης και της διαφορετικότητας αυτού του λαού στην εσχατιά της Ευρώπης.
Πέρα από χρεωκοπημένες θυμοσοφίες και παγανιστικές παγίδες που κατεργάζονται ύποπτους σκοπούς, η Ρωμιοσύνη συνεχίζει να διαφέρει. Θα υπερέχει:
- όσο υπάρχουν αγαπημένες κι ενωμένες οικογένειες,
- διότι ο ελληνικός πολιτισμός αποτελεί σημείο αναφοράς,
- επειδή η ελληνική γλώσσα αντιστέκεται στους νεολογισμούς και τη «λατινοποίηση»,
- εξαιτίας της αλήθειας που διδάσκει η Ορθοδοξία, η οποία αποτελεί τη γέφυρα από την αρχαιότητα στο σήμερα.
Καθετί άλλο οδηγεί σε αποστασία από το Θεό και σε ζωή αμαρτίας, συνεπώς στον πνευματικό θάνατο, τον οποίο ο ευαγγελιστής Ιωάννης αποκαλεί «δεύτερο θάνατο» στην «Αποκάλυψη» (Απ. 20:14). Με τον πνευματικό θάνατο η ζωή χάνει τον ήλιο, κυριαρχείται από το σκοτάδι και οδηγεί στην αιώνια Κόλαση, από την οποία κινδυνεύουμε όσο δεν κρατάμε αντίσταση ως Έλληνες, όσο παραμένουμε υποτακτικοί σε ό,τι αποφασίσουν τα προτεσταντικά διευθυντήρια των τραπεζών και της Ουννοκρατούμενης Ευρώπης.
Διεκδικούμε Ανάσταση και ανάταση
Ο Χριστός με την εις Άδου κάθοδο αποδεικνύει ότι θάνατος ως αφανισμός της υπάρξεως δεν υπάρχει. Τον θανάτωσε «ο τον θάνατον καταπατήσας» Αναστάς Κύριος. Έτσι κι εμείς πρέπει να αντιληφθούμε ότι όσο δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας τον πνευματικό θάνατο κι όσο κρατούμε ανοικτή καρδιά προς τον Λόγο του Κυρίου κι όχι τα έργα των ανθρώπων, τόσο θα αντιστεκόμαστε και διεκδικούμε την Ανάσταση.
Απόψε, μετά την τελετουργική Ανάσταση ακολουθεί η Λειτουργία μέσα από τα λόγια της οποίας πρέπει να αντιληφθούμε ότι ήρθε η ώρα: αν έχουμε δοκιμάσει άλλες αγάπες ανθρώπινες ή κοινωνικές, καιρός είναι να δοκιμάσουμε και το καινούργιο είδος που ισούται με θυσία. Ας αφήσουμε τον εγωισμό για τη συλλογικότητα παίρνοντας παράδειγμα από τον Χριστό. Εκείνος μας αγάπησε χωρίς να αξίζουμε την αγάπη Του. Αγάπησε και τους εχθρούς Του ακόμα, λέγοντας «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσιν».
Το αποψινό μήνυμα
Ας κάνουμε όλοι μαζί, ενωμένοι τη διαφορά. Η Ανάσταση δεν είναι ένα κεράκι αναμμένο, πέντε λεπτά παρουσίας στο ναό και βεγγαλικά που σκάζουν. Είναι αυτό που είπε ο 18χρονος ροκάς που νήστεψε και πήγε χθες όπως ήθελε σε μια εκκλησία του Πειραιά με τους φίλους του να παρακολουθήσουν την Ακολουθία του Επιταφίου. «Η νηστεία και η συμμετοχή στην τελετουργία είναι πένθος αυτογνωσίας», απάντησε όταν τον ρώτησα γιατί επέλεξε φέτος να κάνει αυτήν την επανάσταση.
Η Ανάσταση αρχίζει από την καρδιές μας κι όπως συνεχίζει ο Ιωάννης στο αποψινό Ευαγγέλιο: «Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος».
Με νηστεία, άσκηση και δάκρυ αληθείας αρχίζει το πνευματικό ταξίδι που θα έχει τελικό προορισμό του το λιμάνι της Αναστάσεως, στο οποίο θα απολαύσουμε το φως και τη χαρά που αναβλύζουν από το κενό μνημείο του Αναστάντος Χριστού. Αυτός είναι ο τελικός προορισμός μας: Το αγκυροβόλημά μας στην Βασιλεία του Θεού ως εκλεκτοί, ως Έλληνες!
Καλή Ανάσταση πατριώτες!
Καλή Λευτεριά από κάθε σκλαβιά και υποδούλωση!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου